Po ukończeniu której, okrzyknieniu: Niech żyje Aleksander Wielki ! i wystrzale z 200 ręcznej broni, armatki i dwóch moździerzy, oraz odgłosie muzyki na ratuszu został zawieszony herb Królestwa Polskiego. Po ukończeniu tej uroczystości udały się wszystkie władze powiatowe i obywatele do domu Podprefekta, gdzie akt powyższego dzieła przez Podprefekta sporządzony, a przez przytomnych podpisanym został. O 3-ciej godzinie po południu, dany był wielki obiad przez obywateli i władze powiatowe na sali W. Damazego Chełmickiego (ul. Działdowska 60), na którym 120 osób wojskowych, cywilnych i duchownych znajdowało się, przy tym obiedzie wzniesione były toasty, jako to :
1. Najjaśniejszego Monarchy Aleksandra Wielkiego Cesarza wszech Rosji, Króla i wskrzesiciela narodu Polskiego.
2. Jego Cesarzowiczowskiej Mości W. Księcia Konstantyna, Dowódcy wojsk Polskich.
3. Wielkiej familii Jego Cesarskiej Mości.
4. Matki, Najjaśniejszego Cesarza wszech Rosji i Króla Polskiego.
5. Sprzymierzonych NN. Monarchów.
6. Zwrot bytu narodu Polskiego.
7. Wojska Polskiego.
Przy odgłosie muzyki i dawania ognia z armatki i moździerzów, powszechna radość przytomnych różnego stanu zająwszy, tę uroczystość powiększała.
Wieczorem przy najpiękniejszym oświeceniu, ile zrobić się w tutejszym mieście mogło, dały się widzieć, przy odgłosie muzyki i dawaniu ognia z armatki i moździerzów, liczne a do uroczystości stosowne transparenty, które były zawieszone :
1. Na ratuszu nad orłem nowo zawieszonym : ” O dniu radosny, o dniu dla nas miły, Bo w nim życzenia nasze się spełniły. „
2. Pod Orłem : ” Jesteśmy nowo w narodów rzędzie, Powszechna radość pannie wszędzie, Że Polak tego doczekał przecie, Czego z orężem szukał po świecie, „
3. Wyżej w kopule : ” Aleksander pierwszy, Cesarz wszech Rosji, ogłoszony Królem Polskim, na kongresie Wiedeńskim 1815 roku. „
4. U W. Podprefekta cyfra N. Aleksandra : ” Ty co dziś spełniasz nadzieje Sarmaty, Przyim tę ofiary znak wdzięcznej wypłaty.”
5. W Sądzie pokoju, podobnież cyfra : ” Ten dowiódł dzielnej opieki, Nie szczędząc w niczym swej pracy, Zbawca, niech żyje na wieki ! Tego mu życzą Polacy.”
6. Tamże w oknie : ” Gdziekolwiek jest, niech życzenia, I serca nasze odbierze, Ożyliśmy z jego tchnienia, Życie, mu niesiem w ofiarze.”
7. U W. Kasjera powiatowego : ” Iszczą się dzisiaj dla nas pożądane chwile, Gdy nam byt Aleksander ojczyzny stanowi, Nieśmy mu z serc ofiary ile w naszej sile, Każdy pełen radości, niech dziś głosząc mówi: Niech żyje nasz Monarcha, i następcy tronu ! Niech nas trzyma w opiece, aż do świata zgonu ! „
8. U W. Norcyko Pisarza komory celnej, przy portrecie : ” Ty, co dziś świat zadziwiasz przez swe wielkie czyny, Przez nie wracasz do życia, niegdyś Lechów syny, Przyjmiesz od nich tę wdzięczność, powinną bez zmiany, Jak świadczą światu nurty, Elby i Sekwany.”
9. U W. Sekretarza Podprefektury przy cyfrze : ” Gdy Polak Bogu nieszczęściem ciążony, Oddał swą sprawę, nie sarkał sromotnie, Tego dziś mocą, widzi się dźwigniony, Zesłańca Jego, uwielbia stokrotnie.”
10. Na Poczcie pod Orłem : ” W tym gnieździe siedząc, jestem już bezpieczny, Dalekim będę od wszelkiej przygody, Za naród ręczę, że będzie stateczny, A o tym wszystkie zaświadczą nagrody.”
11. U Burmistrza : ” O zwrocie lubej ojczyzny mojej ! Egzystencji, gotów bronić twojej.”
12. Tamże w oknie : ” Uświetnienie dnia ogłoszenia bytu Królestwa Polskiego 1815 roku.”
13. Na domie apteki : ” Niech żyje Aleksander pierwszy, Cesarz wszech Rosji i Król Polski ! Tego mu życzy, aptekarz Borowski. „
14. Na domie handlowym J Pana Broze przy cyfrze : ” Dom tutejszy wdzięczność głosi, Że handel się znów podnosi. „
15. Na domie J Pani Łubieńskiej pod znakiem A. : ” In te spes nostra.”
Iluminacja powszechnie domów, władz wszelkich i obywateli była okazałą, szczególniej jednak W. Barona Kosińskiego, Dowódcy pułku 6-go piechoty liniowej wojsk polskich, kwatera iluminowaną była, niemniej część ratusza, w którym odwach tegoż pułku egzystuje.
O godzinie 9-tej w wieczór, dany przez władze i obywateli wielki bal, na którym wojskowych i cywilnych więcej 200 osób obojga płci znajdowało się, którzy wspólnie i wzajemnie radością i najczulszą wdzięcznością tej uroczystości przejęci, przy częstym powtarzaniu: Niech żyje Wskrzesiciel Polski ! aż do godziny 3-ciej dnia drugiego rano najprzyjemniej, i mile bawiąc się, – tę świetną a tak długo oczekiwaną uroczystość ukończyli.