UL. PŁOCKA 39

Adres : ul. Płocka 39

  W 1859 roku ewangelicy  z mławskiego filiału, który liczył blisko 270 rodzin powzięli zamiar wybudowania kościółka za dobrowolne ofiary parafian. W tym czasie administratorem filiału ewangelicko-augsburskiego w Mławie był pastor Kazimierz Lembke z parafii przasnyskiej. W następnym roku po uzyskaniu odpowiednich zezwoleń kupiono za 27 rubli plac w kształcie klina u zbiegu ul. Płockiej i ul. Zduńskiej pod numerami 238 i 254, które wcześniej należały do Adama Kamińskiego a następnie Andrzeja Baumana. Zaczęto budowę kościółka, która szła opieszale gdyż słabo wpływały dobrowolne ofiary od parafian. Plany kościółka wykonał ówczesny budowniczy powiatu mławskiego Józef Maleszewski.

rzut kościoła

  W 1864 roku wzniesiono dopiero do połowy mury zewnętrzne a w dwa lata później założono krokwie na murach. Jednak dopiero w 1873 roku ukończono budowę kościółka, która trwała dwanaście lat.

  W dniu 8 lipca 1873 roku odbyło się wyświęcenie kościółka, której dokonał superintendent płocki ks. I. v.Boerner. W uroczystościach uczestniczyli również: ks. Władysław Wernitz pastor pułtuski, ks. Maurycy Rekosz pastor z Narzymia, ks. Franciszek Elgnowski pastor primarius  w Działdowie oraz ks. Karol Artur Krause administrator parafii przasnyskiej.        W 1877 roku zbór mławski otrzymał z Działdowa 300 talarów na kupno organów. Od momentu zbudowania kościółka filiałem mławskim zarządzali: ks. K. A. Krause (1873-74), ks. J. v.Kweisser (1874-77), ks. F. Hefke (1877-81) wszyscy pastorowie z Przasnysza, ks. L. Behrens pastor z Nowego Dworu (1881-96), ks. F. Schmidt pastor z Rypina (1896-97), ks. Rob. Gundlach pastor z Przasnysza (1898-1900), ks. O. Ernst pastor z Nowego Dworu (1900-06).

  Na początku XX wieku kościółek otrzymał kilka cennych darów takich jak: naczynia komunijne, Czarneccy ozdobili kościółek żyrandolem, konfirmanci kupili biblię ozdobną na ołtarz oraz czerwone okrycie. Nad filiałem mławskim czuwał w tym czasie miejscowy kantor Michał Missol. Parafia utrzymywała kościółek i cmentarz a późniejszym czasie również plebanię mieszczącą się przy ul. Długiej, w której mieściła się jednoklasowa ewangelicka szkoła elementarna. Wcześniej od 1834 roku szkoła mieściła się w wynajętej izbie przy ul. Płockiej 72 w domu Baumana a po wybudowaniu kościółka u piekarza Wiktora Waśkowskiego prawie naprzeciwko kościółka przy ul. Płockiej. Nauczał w niej kantor Michał Missol a następnie Gustaw Menke. Nabożeństwa w kościele odprawiane były w języku polskim. Stary cmentarz ewangelicki powstał w 1869 roku z części gruntu należącego do małżeństwa Stanisława i Marianny Rakowskich odstąpionego przez nich na ten cel. Cały cmentarz ogrodzony był murkiem i przetrwał do okresu międzywojennego a znajdował się w okolicy obecnego skrzyżowania ul. Hożej i ul. Wesołej.

  Przy tworzeniu getta żydowskiego w 1940 roku kościółek został wyłączony z jego terenu. Kościółek przetrwał II wojnę światową ale nie dotrwał do dzisiejszych czasów. Po rozbiórce na jego miejscu powstał parking.