UL. ŻEROMSKIEGO 8

Adres : ul. Żeromskiego 8

   Budynek przy ul. Żeromskiego 8 został zbudowany w 1927 roku przez Józefa i Wacława Zdanowiczów a koszt jego budowy wyniósł 160000 zł. Wcześniej na tym miejscu znajdowała się parterowa zabudowa ciągnąca się wzdłuż północnej granicy działki i stykająca się ze szczytem sąsiedniej kamienicy Cybulskiego. Przy takiej zabudowie pozostałą część działki od ul. Żeromskiego stanowił plac.

   Cała działka znajdowała się pomiędzy ul. Żeromskiego i ul. Wilczą (obecnie ul. Wigury) i oprócz nowego budynku znajdującego się od ul. Żeromskiego znajdował się starszy piętrowy murowany budynek od ul. Wilczej, który prawdopodobnie powstał za czasów, kiedy przebiegała tędy dawna ul. Tylno-Długa. Budynek ten przetrwał do czasów obecnych.

   Wracając do kamienicy od ul. Żeromskiego to lokale z parterowej części przeznaczone były pod wynajem natomiast handel obuwiem i przyborami szewskimi prowadził jeden z właścicieli budynku Józef Zdanowicz. W jednym z tych lokali w 1927 roku Alfons Tomasz Sieński otworzył herbaciarnię, którą w 1930 roku Antoni Dąbrowski przerobił na restaurację z wyszynkiem trunków. Przed wybuchem wojny restaurację tą prowadził Antoni Penkala pod nazwą „Mławianka”.

   W drugiej połowie lat trzydziestych prosperowały w tym budynku : sklep galanteryjny J. Gawałkiewicza, zakład krawiecki męski Ludwika Szóstka, zakład tapicerski przybyłego z Brodnicy Brunona Klaczyńskiego, sklep galanteryjny braci K. i H. Jankowskich oraz zakład zegarmistrzowski Pereka Szpiry. Z prawej strony znajdował się sklep firmy „Singer” ze sprzedażą maszyn do szycia. Znak firmowy „Singera’ był umieszczony na szczycie budynku od strony kina „Miraż”. Na piętrze oprócz mieszkań znajdował się gabinet lekarski dr Markusa Feinsteina i gabinet dentystyczny Janiny Janczewskiej, który później prowadziła Zofia Olszewska oraz skład gotowych sukien damskich i dziecięcych B. Żywieckiej pod nazwą „Es Em”. Mieszkańcami tego budynku byli: lekarz powiatowy dr Jan Bolesław Nakonieczny oraz małżeństwo Płoskich, Jadwigi (adwokat) i Władysława (mierniczy przysięgły).

   Po ostrzale Mławy we wrześniu 1939 roku budynek uległ spaleniu a w następnym roku został rozebrany.